Bu ay RAMAZAN Sahur ve İftar oluşunu bildiren çocukluk anımı hatırladım.
Köyümüzün HOCİBAT (Akdere) eskiden Ramazan’a girilirken Arifesinde Ramazanın geldiğini duyurmak için Rahmetli dayım Rıfat SALİHOĞLU’NUN yaptığı fahri işi hatırlar gibiyim. Tenekecilerden alındığı 0.50 mm’lik yarı paslı BORU’YU.
Her Ramazan arifesinde Ramazanın geldiğini Köy halkına duyurmak ve neşeyi muhabbetle karşılamak için Akşam İftar Saatinde o yarı paslı BORUSUNU alıp evin avlusundaki tepeye çıkar ve defalarca öttürdüğünü.
Köyümüz İftarın olduğunu anlamak için bu BORU sesini bekler ve bu sesle açardı. Sahurda da bu BORU sesini ile uyanır ve Sahura kalkardı. Sahurda boruyu daha fazla ve uzun çalardı. Önce Hocibatın duyacağı Güney yönüne doğru Borusunu çevirir ve sonrada Kanteva ile Ağvana da duyurmak için Kuzey ve Batıya doğru Çevirerek duyduklarına kanaat getirdiğinde bırakırdı.
Biz çocuklar bu Güçlü sesinin nasıl çıktığını merak eder Dayımın yanında çember oluşturur dinlediğimizi ve boru sesi bittiği gibi yarış edercesine yemeğe yetişmek için koşuşturup sofraya yetiştiğimizi.
(Bu günkü teknoloji bu geleneğimizi de maziye bıraktı.)
Ruhun Şad Mekânın cennet olması dileğimle Allahtan Rahmet dilerim Rıfat Dayım.
Not: İleride yeri geldiğinde yaşanmış anı ve Gelenekleri yazmak dileğiyle.
Mevlüt SALİHOĞLU
Makine Mühendis
09 Ekim 2006
